لاجلك نبضه قلبي الفصل الخامس 

بالملابس و تردد بخجل دى هدوم عشان تنام بيها
عمر ببسمه لا شكرا يا ديچا..انا بنام كده 
يقترب منها و ينزل يدها من على عينها و يردد و هو يبتسم ابتسامه ساحره اتعودى تشوفينى كده عشان انا مش بلبس حاجه و انا فى البحر فمش حتفضلى مغميه عينك 
ينزل يدها فتنظر لاعلى و تركز نظرها على صدره العريض و جسده المنحوت بدقه و كان احد النحاتين قام بنحته بحرفيه و تلك الوشوم التى تغطى جسده بشكل جذاب فينتبه هو لتحديقها فيه فيفرقع اصابعه امام عينها و يردد بمرح اه قلت تتعودى بس انتى سرحتى فى ايه!
تحاول تدارك حرجها فتردد اصل الوشم حرام و انت يعنى جسمك كله.... 

يقاطعها عمر انا مكنتش اعرف ان الوشم حرام الا من فتره قريبه بس خلاص بقى و حاولت اشيله 
ليشير الى احد الوشوم و التى تشوه الجلد من اثر محاولته لازالته بس عمل علامه وحشه اوى زى ما انتى شايفه 
خديجه و هى تغادر طيب انا حسيبك عشان الحق اخلص الشغل 

فى ڤيلا الباشا
يجلس الجميع فرحين بخبر سفرتهم و قد تاهب الجميع و قامو بتحضير انفسهم استعدادا للسفر غدا و ها هم جميعا فى انتظار استقبال عائله عبد الرحمن
يصل لابواب الڤيلا سياره عمر ذات الدفع الرباعى فيقوم عامل الامن بفتح الباب له و فور دخولهم من بوابه الڤيلا تهرع هاله لاستقبالهم بموده هاتفه بترحيب يا اهلا يا اهلا..مصر كلها نورت و الله 
حياه ببسمه منوره باهلها و الله 
تبدء هاله بتعريفهم على بناتها فتردد دى ليان الثالثه فى الترتيب بعد عمر و عدى و فى كليه تجاره.... و دى اسيل اخر العنقود و لو ربنا سهل بالنتيجه حتدخل اولى كليه 
تبتسم خديجه لهما و تسلم عليهما فتردد ليان بمرح بنات المنصوره بقى و العنين الملونه و الشعر الاصفر...مش اصفر برده 
تضحك خديجه بشده و تردد بمرح ايوه اصفر 
يدلف الجميع فيجدا سميره جالسه بغرفه الاستقبال و فور لمحها لعبد الرحمن تقف و تتجه نحوه بتردد و تهتف بتوتر ازيك يا ابن عمى 
يومئ لها راسه و يردد ازيك انتى يا سميره
تظل سميره طوال جلستهم ترمق حياه بنظرات تفحصيه و هى تزغر بعينها فى ضيق حتى انتبه لها طه فحاول انهاء تلك الجلسه و التى قد تنتهى بنهايه غير سعيده فينادى على الخادمه ام حسن...جهزتى اوض الضيوف
تجيبه باحترام كله جاهز يا بيه 
طه طيب خدى خديجه و محمد وريهم الاوض بتاعتهم 
و ينظر لهاله و يردد و انتى يا هاله خدى حياه وريها الاوضه بتاعتها و سيبى عبده معايا شويه 
على الفور يتجه الجميع لتنفيذ اوامر رب الاسره و عمر جالس بهدوء فينظر له والده متسائلا مالك يا عمر ساكت ليه 
عمر پغضب هو عدى باشا ناوى يرجع امتى من سفره 
طه بلا مبالاه و الله ما اعرف...انا رميت طوبته اتعامل انت بقى معاه 
ينظر عبد الرحمن بفضول و يهتف مالك يا طه بتتكلم عنه ليه كده هو عامل ايه 
طه بحنق البيه
رايح يتفسح فى عز الموسم بتاع الشغل و سايب الدنيا كده من غير ما يتابع 
عبد الرحمن معلش لسه شاب صغير و عايز يتبسط و البركه فى عمر 
طه بتوضيح عمر مبيشتغلش معايا يا عبده...عمر عنده شغله و شركته و ملوش دعوه بشغلى 
ينظر عمر لابيه و يردد انا خيرتك ما بين استلم الارض و مشاكلها و مشاكل