لاجلك نبضه قلبي

طالعين حلوين اوى 
عمر ببسمه انا اول مره اطلع شكلى حلو فى الصور بس انتى شاطره
خديجه بعفويه ليه يعنى مش بتطلع حلو انت وسيم و مش محتاج مصور شاطر عشان تطلع حلو 
يبتسم عمر من مدحها له و يردد باطراء مش حقولك ان عنيكى هى اللى حلوه عشان متفتكريش انى بعاكسك بس حقول عدسه كاميرتك حلوه
تشعر خديجه بالخجل بعد تفوهها بتلك العباره فتصمت لحظات ليقطع هو حاجز الصمت و يردد بثقه انا جاى المنصوره قريب  
خديجه بتوتر تنور... بس انا دخلى ايه 
عمر بجديه عايز اقابلك عشان موضوع العدسه  
خديجه برفض لا خلاص ملوش داعى و انا قلتلك الموضوع مش مستاهل 

يزفر عمر بضجر فيردد بحزم بصى يا انسه خديجه... اولا انا مش بعاكس او اعمل حجج عشان اقابلك لو انتى مفكره كده انا فعلا مش حقبل انى اكون سبب فى خسارتك بالشكل ده خصوصا بعد ما عرفت تمن العدسه.... و ثانيا صدقينى انا لو عارف الموديل بتاعها كنت اشترتها و بعتهالك بالشحن
تجيبه خديجه بعصبيه شديده هو حضرتك بتتعصب عليا ليه كده انا مش عايزه منك حاجه 
تضغط على اسنانها بضيق و تردد بحنق من اسلوبه انا مضطره اقفل... مع السلامه
تغلق الهاتف دون انتظار اجابه منه ليشعر هو بالڠضب الشديد و يزفر موبخا نفسه فى حد يتكلم بالاسلوب ده... انت غبى اوى 
فى ڤيلا الباشا
جلس الجميع على المائده يتناولون طعامهم بهدوء ليكسر طه حاجز الصمت و يردد بتوتر عمر.... انا محتاج منك تيجى معايا مشوار مهم  
نظر له عمر بتعجب و ساله مشوار ايه يا بابا و امتى متنساش انى نازل البلد الاسبوع ده عشان اشوف الارض 
طه ما المشوار له علاقه بالحكايه دى
يجيب عمر بفروغ صبر بابا... انا مش فاهم حاجه نفطر و تعالى نتكلم فى المكتب و تفهمنى عايز منى ايه بالظبط 
طه بخضوع ماشى يا بنى... بس انت وسع خلقك شويه
يجلس الاثنان بغرفه المكتب و يحكى طه ما دار بينه و بين ابن عمه من حوار و ما وصاه به و اخذ يردد 
عبد الرحمن كان اقرب الناس ليا يمكن يكون اقرب ليا من اخواتى زى ما انا كنت اقرب ليه من اخواته و لولا اللى حصل مكناش افترقنا ابدا
عمر بفضول هو عبد الرحمن ده اللى كان خاطب عمتى 
طه ايوه يا بنى 
عمر پغضب و هو السبب فى انها بالشكل ده 
طه سميره اللى كبرت الموضوع يا بنى و.....
يقاطعه عمر بصياح عموما انا مش بغلطه هو اتصرف صح يمكن احسن ما حضرتك اتصرفت لما اتحطيت فى نفس موقفه
طه بضيق خلاص يا عمر ملوش داعى تفتح القديم المهم دلوقتى انا كنت واخد منه الاشاعات و التحاليل بتاعته و بعتهم لدكتور اورام كبير اوى آخد رايه فيهم بس الدكتور مطمنيش و قالى انه ايامه قليله اوى و كنت عايزك معايا اروح ازوره و اهو بالمره اتعرف على عيلته 
عمر پحده انا حاجى معاك بس عشان اخلص موضوع الارض و غير كده مش حدخل كفايه انى اوصلك و ابقى ارجع اخدك و انا راجع 
طه باستسلام ماشى يا بنى زى ما تحب 
يخرج عمر من غرفه المكتب و يجلس طه يتذكر ما حدث منذ اكثر من اربعه و عشرون عاما 
كان كعاده اهل الريف عند ولاده طفله بالعائله يقوموا بخطبتها و هى لا تزال رضيعه لاحد ابناء عمومتها و هو ما حدث مع كل من عبد الرحمن و طه فمنذ ان كانا